De Scirocco was een icoon van zijn tijd, een utopie voor velen, en gekoesterd door misschien nog vele meer. Als je in 1974 de trotse eigenaar was van een scirocco was je de koning van de weg.
Gisteren, 4 november 2008, 17.30 uur Hoofddorp, krijg ik de sleutel aangereikt voor de belichaming van de derde generatie van deze legende. Mijn eerste auto was een scirocco GT uit 1983, en de liefde is nooit meer overgegaan. Er staat zelfs nog een scirocco TS uit 1974 in mijn achtertuin, te wachten op een nieuw leven. En nu, heb ik de sleutel van de jongste telg van de familie in mijn handen.
Kippevel.
Als ik naar de auto toe loop komt er een gevoel van herkenning, van vertrouwen in me boven. Gespierd en toch gallant, dat is de indruk die het silouet van de auto op mijn netvlies vast brand.
Toch bekruipt mij een angstig gevoel voor ik de auto open. Soms zijn dromen mooier dan de waarheid, zoiets als de mooiste vrouw versieren die je kan bedenken, die verlvolgens als een stijve plank in bed blijft liggen.
Zal deze nieuwe Scirocco de naam en reputatie van zijn voorvaderen aankunnen? Mijn verwachtingen zijn hoog.
Aan de vormgeving zal het in iedergeval niet liggen,
hier kan ik pagina’s vol over gaan schrijven en alle details gaan opsommen die het auro van deze auto kleur geven, maar dat laat ik aan jullie zelf over om daar over te oordelen. IK ga NU rijden.
Ik ben verwend met een 160 pk, 1.4 TSI, gekoppeld aan een handgeschakeld 6 versnellingsbak.
Ik kan het niet laten enige teleurstelling te voelen dat we niet de beschikking hebben gekregen over een uitvoering met de fameuze DSG, maar dat mag de pret niet drukken.
Ik klim in de auto, doe de deur dicht, en start de motor. Er kruipt een zeer behagenlijk gevoel over me heen, alsof ik net ben geboren en in de armen van een liefhebbende moeder lig voelt het alsof de Scirocco zich als een tweede huid aan mij bindt. Alles past, de zit is comfortable, het stuur ergonomisch vormgegeven, en en en en…….hij heeft de genen van zijn opa, en zijn vader
. Als een piloot in de cockpit van een gevechtsvlieger kijk ik naar buiten, en draai ik de weg op. Het allereerste wat me opvalt is de ongeloofelijke souplesse waarmee de potente TSI bij lage toeren zijn koppel beschikbaar stelt. De aanduiding 1.4 is een understatement, en kun je voor de verbeelding eigelijk beter schrappen, dit is een compleet andere wereld van technieken.
Eerst thuis even een klein hapje eten, dit zou ik eigenlijk het liefste overslaan want het houd in dat ik minder tijd heb samen met mijn nieuwe liefde, want dat stadium heb ik nu al bereikt
. Ik haal mijn maatje op, Martijn van VW DubEdition, ook hij heeft het scirocco virus al lange tijd te pakken, ook hij heeft nog een “classic” Scirocco in de schuur staan die we tot de opa van deze generatie mogen rekennen. Als een klein kind op kerst ochtend komt hij naar buiten stormen zodra ik met de nieuwe Scirocco voor zijn huis verschijn, we geven elkaar een knuffel en schouder aan schouder staan we glunderend naar deze blauwe engel te kijken alsof we zojuist als eerste mens op aarde contact hebben gelegd met buitenaards leven.
De TSI snort tevreden, gemoedelijk, maar met een nouwelijks hoorbaar diep donkere brom, van een slapende beer.
Het is inmiddels ruim na 23.00 uur, we rijden de toerit van de snelweg op, en ik geef de Scirocco de sporen, en er wordt wat wakker onder de imposante neus.
Dit is geen bruut vermogen, geen rouwe kracht, dit is denk het beste te vergelijken met een TGV trein of iets van die aard. Vergelijk het met een Cheeta, prachtig, lichtvoetig, bloedsnel en gevaarlijk alles belichaamdt in de vorm van deze Scirocco. Hij sprint vooruit alsof je in een ravijn springt, continu versnellend en adrenaline verhogend totdat de bodem in zicht komt, in de praktijk betreft dit een flitspaal die ons noodzaakt in de remmen te duiken
. Wat een genot, het weg gedrag van de auto is ronduit magisch, ik denk dat alleen de kauwgom onder mijn oude schoolbureau beter plakte
, dan deze auto aan de weg. De grip is gewoon fenomenaal, en de vering is heerlijk straf, direct en comfortabel tegelijk. Gedurende onze toertocht, en de vele af & toeritten die de snelweg telt bezoeken we elk tankstation dat we tegekomen. Er moeten natuurlijk bergen foto’s worden genomen, plus dat koffie en een sigaret ook nog tot de vitale behoeften behoren.
Vanaf het moment dat je komt aanrijden kijken mensen op en staren je na, zelfs in het donker trekt de scirocco de aandacht van de mensen naar zich toe. Sommigen mensen komen brutaal en geobsedeerd naar je toe en vragen je de kleren van het lijf. “ Is dit hem nou?” en “Welke motor heeft hij?”……..”hij is wel heel mooi zo in het echt”……..Ik voel me net een kind op het schoolplein met de grootste zak knikkers van iedereen.
De Scirocco is terug, en hij pakt de draad weer op waar zijn voorvaderen zijn gestopt. Ik stel me 1 vraag, waar moet ik heen zodat ik de sleutel nooit meer hoef terug te geven?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Volkswagen_Scirocco
The legend is back,
Thanks 2 Martijn 4 the pics
