De laatste versie van dat spel "ik ga op vakantie en neem mee...". Ik ga op vakantie en neem mee TERUG...:



















Rijden we richting camping na een intensive +900 km met nog een 130 km binnenwegen in de Franse Cevennen (dat zijn zeg maar haarspeldbochten aan elkaar verbonden met vreselijk steile hellingen) voor de boeg, komen we langs een autosloop waar een hele hoop oude wagens lagen. De goesting was ver over om er nog te stoppen (daarnaast was het ook zondag, dus aankloppen had vrij weinig zin gehad...) en besloten we om maar eens terug te rijden in de komende twee weken vakantie.

Dat hebben we dus gedaan, met de goede hoop dat er ook wel echt iets lag, want dat wisten we niet (we waren immers niet gestopt om even over de hekken te kijken). Nochtans het maar 130 km was, kostte een enkele reis wel een dikke 2 uur...

Wij dus naar binnen waar de Franse uitbater op zijn gemak alles aan het regelen was, twee telefoons rinkelend in de hand, een aan het oor, krabbelend in een kladboek dat door alle vette vingers nog maar amper leesbaar was, stond hij zijn klanten op zijn dooie gemakje één voor één te woord, alsof het nog zondag was zeg maar. Op zijn Frans dus. Ergens achterin de werkplaats was een monteur op niet zo subtiele wijze de ophanging van een Fransoos aan het demonteren. Dat wil zeggen met een hamer van bij wijze van spreken 3 ton aan het uithalen van heb ik jou daar. Oorbescherming? Ben jij gek! En inmiddels konden wij elkaar nog maar nauwelijks verstaan, aan de andere kant van de werkplaats...

Wanneer de chef ons eindelijk te woord staat blijkt hij enorm vriendelijk, open en behulpzaam te zijn. Maar de echte verbazing kwam pas toen hij positief antwoordde op de vraag of hij heel misschien nog een scirocco van de eerste generatie had liggen. Helemaal omdat hij al had gezegd dat er geen golf 1 lag, dan verwacht je gewoon geen rocco meer. Oui, une "sÃ*rocco" et une" zjettah". Een rocco en een jetta dus. Iemand zou meelopen naar de wagens.

De scirocco bleek een '77er GT te zijn en de jetta een basis model met 1.3/1.1 blokje. Die jetta was dus niet de moeite (op een kogelharde vulbuis na), de rocco wel. Het zou in de prijs schelen als we het zelf demonteerden, kwam ons ook mooi uit, wisten we zeker dat het er heel uit kwam en konden we het meteen meenemen i.p.v. "kom morgen maar terug, dan ligt het klaar". Hij zou ook nog even kijken voor des phares jaunes pour scirocco in zijn stock, maar kon daarover niks beloven.

Wij de volle middag gesleuteld en tien minuten voor sluitingstijd stonden we weer aan de inkom met een stapeltje scirocco delen en een jetta buis. Hij had nog niet gezocht naar de lampen, maar ging dat nu even doen. Komt hij een paar minuutjes later terug met een setje passat B1 lampen, in het geel, plus een extra losse gele lamp. "Zo, dit is alles wat ik nog heb aan gele lampen voor je". Wij blij natuurlijk, maar toen ging hij een prijs maken... Mijn hemel, ik kreeg daar ter plekke alle ernstige ziektes die je maar kunt verzinnen. Verwacht je voor dat hoopje veelal beschadigde onderdelen van zo'n haveloze Fransman toch een net prijsje, maar niet dus. Er viel ook niet over te praten en z'n hele staf stond al op onze vingers te kijken "we willen naar huis". Dus toch maar afgerekend en met een dubbel gevoel weer twee uur de wagen in.

Op de camping de buit uitgepakt en goed aangekeken. We waren op zich blij met de delen, het waren immers stukken waar je haast niet meer aankomt. Alleen die prijs, dat zat toch niet lekker. Helemaal niet wanneer blijkt dat twee filters van de zeven lampen geoxideerd zijn. En het idee dat er die knoeiharde kop nog steeds op de rocco zat, zat ook niet lekker.

Daarmee alle moed bijeen geschraapt en nog een keer aangezet voor de sloop. Deze keer wou hij wel luisteren. De lampen zouden in Frankrijk geen probleem moeten vormen voor de contrôle technique, zo'n rocco was immers une voiture collection maar hij kon zich wel inbeelden dat voor de Nederlandse APK het een probleem kon vormen. Hij kwam ons netjes tegemoet met zijn prijs, dus wij tevreden gaan zagen en hakken. Toen we de kop eraf hadden toch ook maar wat meer delen eraf genomen. Kabelboom, zitting van de achterbank en een shitload aan kleine delen. Alles paste mooi in de kop dus we konden het als een compact pakket aan de chef aanbieden. Het geluk was voor ons dat op het moment dat we naar voren liepen de hemel open barstte en we helemaal zeikende nat regende. Hij kreeg er toch empathie van en de onderhandelingen waren kort deze keer. La vie est belle, non? Oui, mais sans la pluie! Alors, c'est bon. Hij zou niks extra rekenen en het bleef dus bij de vooraf afgesproken zeer scherpe prijs voor het bloc-avant.

Deze keer zeiknat ze wagen in, maar nu wel met een heerlijk gevoel. We hadden de prijs voor het geheel mooi recht kunnen trekken en we hadden delen achterin liggen, waar je in Nederland nooit aan zal geraken.

Geslaagde vakantie dus!